[ M B ] แฟนเก่า
แฟนเก่า...
มาร์คและแบมแบมเปลือยเปล่าก่อนจะมอบความอบอุ่นให้แก่กัน
ร่างกายมาร์คบดเบียดเข้าหาคนใต้ร่างจนส่วนอ่อนไหวของทั้งสองเสียดสี
แม้ว่าจะห่างหายจากกิจกรรมรักมาเกือบสองปีแต่เพราะเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยก็ทำให้มาร์คจุดอารมณ์ติดได้ง่าย
มาร์คพรมจูบไปทั่วแผ่นอกบางและลากต่ำมาที่แอ่งสะดือ
ร่างสูงถดกายต่ำลงไปก่อนจะครอบครองแก่นกายเล็กที่ชูชัน
“พี่มาร์ค อ่า...” มือบางสอดเข้าในกลุ่มผมดำก่อนจะจิกเข้ากับหนังศรีษะเพื่อระบายอารมณ์
มาร์คยังคงปรนเปรอด้วยปากให้กับร่างบางจนปลายทางเขยิบเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที
แบมแบมแอ่นสะโพกสูงจนลอยเหนือที่นอน และในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มโพรงปากของมาร์ค
“อย่ากลืนนะ อ้ะ”
“หวานจะตาย...”
แบมแบมเม้นปากเมื่อได้ยินคำพูดคำจาแบบนั้น
ได้กลับมาฟังอีกครั้งก็รู้สึกขนลุกอยู่หน่อยๆ แต่มาร์คไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปนาน
ร่างสูงคลานขึ้นมาอยู่ในระนาบเดียวกับแบมแบม ริมฝีปากถูกประกบเข้าหากันอีกครั้ง
และครั้งนี้แบมแบมก็ได้ชิมน้ำรักของตัวเองที่ยังหลงเหลืออยู่นิดหน่อยจากปากของมาร์คด้วย
“อื้มมม”
เสียงครางหวานดังแข่งกับเสียงคลื่นด้านนอก
แอร์เย็นๆ ไม่สามารถลดระดับความร้อนจากร่างกายของทั้งสองคนได้
แบมแบมนอนหอบหายใจและเหงื่อกาฬไหลแตกพล่านเมื่อมาร์ครวบส่วนกลางลำตัวของเขาและของแบมแบมไว้ด้วยมือเดียวก่อนจะขยับช้าๆ
จนแบมแบมเริ่มทนไม่ไหวอีกครั้ง
“ไม่ไหว อ้ะๆๆ พี่มาร์ค ได้โปรด อื้อออ”
มาร์คหยุดมือที่ขยับอยู่ตรงส่วนกลางลำตัว
เขาบรรจงอ้าขาเรียวออกกว้างจนช่องทางสีชมพูหวานที่เขาเคยเข้าไปสำรวจมาแล้วเปิดโชว์ต่อสายตา
มันยังมีสีชมพูเหมือนเดิม
และดูเหมือนตอนนี้ปากทางรักนั้นจะเชิญชวนให้มาร์คสอดตัวตนเข้าไป
“อ๊ะ....”
แบมแบมร้องครางยาวเมื่อมาร์คจ่อส่วนหัวเข้ามาในช่องทางของเขาโดยไม่เบิกทางใดๆ
เจ็บ...แต่ก็ไม่อยากให้เอาออก
“ขอโทษนะ แต่พี่ทนไม่ไหวแล้ว อื้ออ” มาร์คค่อยๆ
ดันแก่นกายเข้าไปข้างในช้าๆ ความอุ่นร้อนของแบมแบมทำให้มาร์คแทบจะบ้า
ส่วนแบมแบมได้แต่อ้าปากหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด
จุก...
“เจ็บ อ้า....พี่มาร์ค อ้า....” แบมแบมบิดตัวร่อนไปมาเมื่อมาร์คเคลื่อนตัวเป็นวงกลมก่อนจะค่อยๆ
ชำแรกกายเข้ามาเรื่อยๆ จนแบมแบมสัมผัสได้ถึงขนอ่อนที่ชนอยู่รอบๆ ปากทางของเขา
เข้ามาแล้ว...
“ไหวไหมครับ” มาร์คถามที่ข้างใบหูนิ่ม
พรมจูบไปทั่วเพื่อให้ร่างบางลดอาการเกร็ง
และแบมแบมก็ใช้เวลาทำความคุ้นเคยไม่นาน
พั่บๆๆๆ
“อ้ะๆๆๆๆๆ”
“ซี๊ดดดด อ่า แบมแบมครับ”
สะโพกสอบกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงจนแบมแบมหัวสั่นคลอนชนเข้ากับหัวเตียง
มาร์คที่กลัวว่าแบมแบมจะเจ็บทั้งด้านล่างและด้านบนจึงยกแบมแบมขึ้นมานั่งทับหน้าขาของเขาโดยที่ส่วนล่างยังเสือกกายเข้าออก
“อ๊า!!! มัน ละ ลึก อ้ะๆๆๆ”
มาร์คเอนตัวนอนไปด้านหลัง
ก่อนจะบังคับช่วงล่างให้กระแทกกระทั้นขึ้นไปด้านบน
ส่วนแบมแบมหลับตาพริ้มควบแก่นกายของมาร์คเหมือนกำลังควบม้าที่พยศ
ลมหายใจดังถี่แต่ไม่มีใครคิดจะหยุด
“ไม่ไหว อ้ะ ไม่ไหว อ๊า!!!”
เป็นแบมแบมที่ปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สองโดยที่มาร์คยังไม่หยุดขยับสะโพกเข้าออก
แบมแบมไม่มีโอกาสได้พักเมื่อมาร์คหยุดขยับแต่ยังไม่ดึงออกก่อนจะพาร่างปวกเปียกของแบมแบมไปยืนชิดริมประตูกระจกริมระเบียงโดยมีมาร์คซ้อนกายอยู่ด้านหลัง
ตาโตเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าด้านนอกเป็นทะเลภูเก็ตยามค่ำคืน
และยังเห็นผู้คนเดินผ่านไปมาอยู่ลิบๆ
“พี่มาร์ค ไม่ๆ แบมอายนะ ถ้าพวกเขาเงยหน้าขึ้นมา อ๊า!!!”
มาร์คไม่สนใจเสียงร้องห้ามเหมือนลูกแมวของแบมแบม
เขาขยับสะโพกเข้าออกโดยดันร่างของแบมแบมให้ก้มต่ำลงไปและสะโพกกลมงอนก็แอ่นขึ้นรองรับการกระแทกของเขา
ใบหน้าหวานและฝ่ามือบางแนบอยู่ที่บานประตู
“อื้อออ ซี๊ดดดด แบมครับ อา...”
หัวสมองของแบมแบมขาวโพลนไม่รับรู้อะไรอีก
เขารู้เพียงว่าปลายทางที่สดใสกำลังกลับมาหาเขาอีกครั้ง
“แบมเสียว...อ๊างงง”
ปลายเท้าจิกเกร็งกับพื้นพรม
แบมแบมเอื้อมมือไปคล้องคอคนด้านหลังจนมาร์คต้องสอดท่อนแขนมาโอบรอบเอวบางเอาไว้
มาร์คยกขาข้างหนึ่งของแบมแบมขึ้นพาดที่พนักโซฟาก่อนจะเอื้อมมือไปชักรูดแก่นกายเล็กให้เมื่อปลายทางสุดท้ายกำลังใกล้เข้ามา
มาร์คเร่งเครื่องเร็วขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วทั้งห้อง
พั่บๆๆๆๆๆ
“อ๊า!!!!!”
“อื้มมมมม!!!!”
แบมแบมทรุดลงกับพื้นทันทีที่รับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆ
ฉีดเข้ามาในช่องทางด้านหลังของตน ร่างบางนอนหอบหายใจกับพื้นจนไม่ถึงหนึ่งนาทีถัดมาก็รู้ได้ว่าตัวเองลอยขึ้นจากพื้นด้วยฝีมือของคนที่ได้ชื่อว่าแฟน
“พะ พี่มาร์ค พอก่อนนะ”
“แบมดูสิ มันไม่เล็กลงเลย ให้พอยังไงล่ะ”
แบมแบมไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้นเมื่อมองไปที่มาร์คน้อยก็พบว่ามันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
แบมแบมโดนกินตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากี่รอบ
ทั้งบนเตียงและในห้องน้ำมาร์คต้วนฟันแบมแบมจนยับเยิน
คุ้มกับที่อดทนมาถึงสองปีจริงๆ
แบมแบมนอนเป็นตุ๊กตาให้มาร์คพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่ตลอดทั้งคืน
ไม่รับรู้อะไรนอกจากความเสียวซ่านที่มาร์คมอบให้ไม่หยุดหย่อน
“อ๊า.....พะ พอ”
“ขออีกรอบนะที่รัก”
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน
รู้แค่ว่าก่อนสติจะดับไปมาร์คก็ฉีดลูกชายเข้ามาที่ช่องทางของเขาในตอนที่แสงสว่างจากด้านนอกลอดผ่านเข้ามาในห้องแล้วนั่นแหละ
กลับไปเม้นได้ที่เด็กดีนะคะ
https://writer.dek-d.com/nanpopula/writer/view.php?id=1361762
หรือไปสกรีมที่แท็กในทวิตเตอร์ก็ได้ค่ะ
@NaNYR411
#ซัมวันมบ
ฮื่อออออ มาร์คแอบใจร้ายนะเนี่ย
ตอบลบ