[MB] LUST : 2 - cut

  LUST ความต้องการคุณสูง : 2

“เปิดหน้าบนก่อนแล้วกันนะ”

“อ๊ะ” แบมแบมเอามือข้างหนึ่งที่ปิดปากตัวเองไว้ไปเกาะที่ขอบตู้หนังสือเพื่อพยุงตัว มืออีกข้างยังคงปิดปากตัวเองแน่นอยู่เช่นเดิม

ร่างของแบมแบมสั่นไหวเมื่อนิ้วของพี่มาร์คกำลังสะกิดเบาๆ อยู่ที่ตุ่มไตบนหน้าอกของเขาทั้งสองข้าง รอยกัดจากครั้งก่อนทำให้เขารู้สึกแสบขึ้นมานิดๆ ก่อนจะถูกปลายนิ้วของพี่มาร์คบีบคลึงไปมา

“แบมเจ็บ...” เสียงหวานครางอู้อี้แต่มาร์คก็ฟังมันได้ชัด

“คิดถึงนมชมพูจัง หวานเหมือนเดิมไหมน้า...” มาร์คกระซิบที่ใบหูพยายามดุนดันส่วนแข็งขืนของตัวเองเข้าหาสะโพกกลมมนของน้องและดูเหมือนตัวเล็กในอ้อมกอดก็จะรับรู้ได้เพราะร่างกายที่เกร็งขึ้น

มาร์คพลิกตัวน้องให้หันกลับมาหาเขาโดยดันให้ร่างของน้องชิดไปกับชั้นหนังสือที่ถูกอัดไปด้วยนวนิยายจนเต็มแถว มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นเดาได้เลยว่าคงมีใครสักคนกำลังเดินขึ้นบันไดมาบนชั้นสองนี้ มาร์คลอบยิ้มส่วนแบมแบมกำลังส่ายหน้าเป็นเชิงห้าม

แบมแบมกำลังใจเต้นเมื่อมีเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาก่อนจะหยุดลง

ไม่จริงน่า...

“หึหึ” มาร์คไม่ตอบอะไร เขายื่นปลายลิ้นแตะเข้าที่เม็ดสีทับทิมที่เขาชื่นชอบ ส่วนอีกข้างก็ใช้ปลายนิ้วสะกิดสร้างความเสียวซ่านให้น้องไปพร้อมๆ กัน แบมแบมกำลังจะล้มไปกองที่พื้นดีว่ามาร์ครวบเอวมากอดไว้ได้ก่อน มือบางข้างหนึ่งพยายามดันข่วงไหล่ของมาร์คให้เขยิบห่าง

แต่มาร์คคงไม่เขยิบออกไปด้วยแรงแค่นั้น

“อ๊ะ..อื้อ”

มาร์คเลื่อนตัวเองขึ้นไปจูบปากอิ่มของแบมแบม สอดลิ้นเข้าไปควานหาน้ำหวานที่ด้านใน มีเสียงครางหวานดังเล็ดลอดออกมา เขาจูบย้ำที่ริมฝีปากอิ่มหลายที ดูดดึงซ้ำๆ ก่อนจะผละออกมา

จนเมื่อเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งและค่อยๆ ห่างออกไปจึงทำให้ร่างเล็กเริ่มคลายความเกร็งลง น้ำใสๆ มาคลอที่หน่วยตาเมื่อความกลัวแล่นเข้าสู่กลางใจ

เพียะ!

“ฮึกๆ แบม บะ แบมกลัวนะ ฮึก”

            มาร์คชะงักไปนิดเมื่อโดนฝ่ามือเล็กฟาดมาที่ช่วงไหล่ ไหนจะดวงตากลมโตที่ตอนนี้มีน้ำใสๆ มาคลอที่หน่วยตา มาร์คสบตากับแบมแบมผ่านแว่นสายตาอันโตของเจ้าตัว เขามองหน้าน้องชัดๆ ก่อนจะยื่นมือไปถอดแว่นของน้องออกแล้วมองสำรวจอีกที

            น่ารัก...

            จริงๆ แล้วน้องเฉิ่มคนนี้น่ารักมาก วันนี้เขาไม่เมาไม่มีทางมองผิดแน่นอน

            “แบมกลัวนะ” ร่างบอบบางไร้แว่นอันโตกำลังตัดพ้อเขาด้วยริมฝีปากสีแดงสด มาร์คกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก

            “ถ้าอย่างนั้นเรามาเปิดหน้าล่างเลยแล้วกัน” มาร์คย่อตัวเองลงนั่งยองๆ กับพื้น ยื่นมือไปปลดตะขอก่อนจะรูดซิปกางเกงของน้องออกช้าๆ ขาเรียวบิดเข้าหากันเป็นการป้องกันแต่คงไม่ทันเมื่อโดนมือใหญ่จับให้แยกออก

            “พี่มาร์คยะ อย่า”

            ชั้นในตัวน้อยโดนเกี่ยวก่อนจะรูดลงมาตามเรียวขาขาวที่มาร์คเห็นได้ชัดเลยว่ายังมีรอยรักจางๆ ที่เขาทิ้งเอาไว้เมื่อสองวันก่อนปรากฏอยู่ ปลายลิ้นแตะลงไปบนนั้นก่อนจะผละใบหน้าออกมา

            พรึ่บ

            “อ๊ะ” แบมแบมร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ก็โดนพลิกตัวเข้าหาชั้นหนังสืออีกครั้ง แบมแบมมองภาพตรงหน้าไม่ค่อยชัดเมื่อแว่นสายตาถูกคนเอาแต่ใจถอดออกไป แต่สัมผัสของคนพี่ที่ปัดป่ายไปทั่วทั้งร่างมันชัดมากจนขนลุกเกรียวไปทั่วกาย

            มาร์คยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วโคนขาอ่อน สัมผัสที่แก่นกายเล็กบ้างพอกระตุ้นอีกฝ่ายให้รู้สึกร่วมไปด้วย แบมแบมยังคงสวมเสื้อเชิ้ตไว้บนตัว ส่วนที่เหลือถูกมาร์คถอดออกไปวางไว้ข้างๆ ปลายเท้า

            “อื้ม...เอาขาเราวางไว้บนชั้นนี้ข้างหนึ่ง” มาร์คจับขาเรียวเล็กของคนน้องขึ้นไปวางไว้บนชั้นหนังสือประกอบกับคำอธิบาย ร่างเล็กในอ้อมแขนเขาสั่นสะท้านแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนนั่นเรียกความพึงพอใจให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

            “แต่พะ พี่ ที่นี่ห้องสมุด”

            “ห้ามตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วครับ ส่วนเราก็อย่าร้องดังล่ะ พี่เองก็จะทำเบาๆ”

            มาร์คกัดเข้าที่ใบหูนิ่มย้ำๆ ก่อนจะเลื่อนมือทั้งสองข้างไปปลดตะขอกางเกงของตัวเอง เสียงรูดซิปที่ดังขึ้นทำให้แบมแบมหลับตาปี๋ด้วยความเขินอายก่อนจะยิ่งอายหนักกว่าเดิมเมื่อมีของบางอย่างถูกยื่นมาตรงหน้า

            “พี่มีถุงยางอยู่หนึ่งอัน” มาร์คหยิบมันออกมาจากกระเป๋าหลังก่อนจะโชว์ให้คนตัวเล็กได้ดู ร่างสูงยิ้มกริ่มก่อนจะใช้ปากฉีกเจ้าซองสีเงินในเวลาต่อมา

            “อ๊ะ...พี่มาร์ค” ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อแก่นกายของตนถูกสวมถุงยางด้วยฝีมือของคนพี่ มาร์คแค่ไม่อยากให้หนังสือพวกนี้ต้องมีรอยตำหนิหากว่าแบมแบมปลดปล่อยออกมาแล้วเกิดกระเด็นไปโดน ส่วนตัวเขา เขามีช่องทางรักของแบมแบมไว้รองรับอยู่แล้ว

            ไม่ใช่เรื่องน่าห่วงเลยใช่ไหมล่ะ...

“พี่มาร์ค...อ๊า....” เพราะประสบการณ์ที่มีน้อยกว่ามากจึงทำให้ถูกชักจูงไปในทางที่อีกฝ่ายต้องการได้ง่ายๆ แก่นกายเล็กถูกชักรูดและในขณะเดียวกันมาร์คก็กำลังเตรียมพร้อมแก่นกายของตนเช่นกัน

            แบมแบมกำลังแอ่นสะโพกไปด้านหลังเมื่อโดนฝ่ามือใหญ่บังคับ ในหัวสมองของร่างเล็กขาวโพลน มีเพียงแต่ชื่อของมาร์คที่ลอยวนเต็มไปหมด

            เขา...เขาต้องการพี่มาร์ค

            “อื้อ...แบมเจ็บ” ร่างบางกำลังตอดรัดเจ้าสิ่งแปลกปลอมที่กำลังดุนดันเข้ามาด้านใน ไม่มีการเบิกทางให้ก่อนแต่ยังดีที่มาร์คยังปราณีอยู่บ้างด้วยการกดแก่นกายเข้าไปด้านในอย่างช้าๆ พอให้แบมแบมได้ปรับตัว

            มาร์คหลับตาซี๊ดปากก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ เขารู้สึกถูกเติมเต็มเมื่อคนที่เขากำลังสอดใส่ตัวตนเข้าไปคือแบมแบม เขากำลังติดบ่วงของเด็กคนนี้แบบถอนตัวไม่ขึ้น ช่องทางอุ่นร้อนตอดรัดจนร่างสูงหลุดเสียงคำรามออกมาไม่หยุด

            “ซี๊ดด ดีอะไรแบบนี้ แบมแบม อื้อ”

            “อ๊า แบมเจ็บ อะ อ๊า ยะ อย่าเพิ่งขะ ขยับ เจ็บ...อ๊า....”

            ฟอด!

            “หอมจัง ทำไมหอมขนาดนี้หืม..” มาร์คสูดกลิ่นหอมของคนตัวบางไปทั่วทั้งร่าง โดยเฉพาะซอกคอเป็นส่วนที่เขาชอบที่สุด เขาไม่รู้ว่าน้องใช้น้ำหอมหรือครีมอาบน้ำอะไร แต่เขารู้แค่ว่ามันหอมจนเขาหยุดสูดดมไม่ได้

หอมถูกจริตมาร์คต้วน

“ไม่รู้ แบมไม่รู้ พี่มาร์ค แบมเจ็บ...” แบมแบมเอียงหน้ากลับไปมองคนที่ยืนสอดใส่ตัวตนเข้ามาด้านในตัวเขา ร่างบางกำลังขอร้องให้อีกฝ่ายช่วยอ่อนโยนเพราะเจ็บที่ด้านหลังจนอยากจะร้องไห้ แต่สำหรับคนมองไม่ได้คิดไปในทางเดียวกัน

แม่งเอ้ย!

สวบ!

“อ๊า รัดแน่นมาก ขอนะ พี่ขอนะ” มาร์คกดกายเพียงทีเดียวก่อนจะจมหายเข้าไปทั้งดุ้น ช่องทางตอดรัดจนเขาขยับต่อไม่ได้

“อ๊า!!!!”

มาร์คค้างตัวตนเอาไว้ในนั้นเพื่อรอให้แบมแบมได้ปรับตัว เขาอยากขยับจะแย่แต่ก็ไม่อยากทำร้ายอีกฝ่ายมากไปกว่านี้ เขามองร่างเล็กในอ้อมกอดซบหน้าลงที่แขนและกำลังตัวสั่นอย่างน่าสงสาร ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะเอื้อมมือไปด้านหน้าและรูดรั้งแก่นกายเล็กให้

“อื้อ...อ๊า....”

“ค่อยๆ ผ่อนคลายนะครับ ซี๊ดดด พี่จะตายอยู่แล้วแบมแบม” มาร์คครางเสียงไม่เบานักเมื่อความอุ่นร้อนที่กำลังตอดรัดตัวตนของเขากำลังทำให้เขาคลั่ง

ถ้าไม่ขยับตอนนี้ ตายแน่ๆ

“พี่มาร์ค ฮึกๆ”

“ครับ ค่อยๆ ผ่อนคลายนะ อย่าเกร็งเชื่อพี่...ซี๊ด อ่า อย่างนั้น” มาร์คพูดปลอบอีกฝ่ายก่อนจะค่อยๆ ขยับช่วงล่างของตนไปด้วย ใบหน้าคมลอบยิ้มเมื่อน้องดูจะเข้าใจที่เขาสอนได้เป็นอย่างดี ช่องทางที่คับแน่นเริ่มคลายความเกร็งลงและตอนนี้เขาก็สามารถขยับเข้าออกได้สมใจ

มาร์คดึงแก่นกายของตัวเองออกช้าๆ ก่อนจะสอดใส่กลับเข้าไปใหม่ เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง เขาก็เริ่มขยับแก่นกายให้เร็วขึ้น

พั่บๆๆ

“อ่า...”

“อื้ออ อ๊ะๆๆๆ บะ เบา เบาหน่อย” แบมแบมเอ่ยห้ามเสียงสั่นเมื่อโดนกระแทกจากด้านหลังแบบไม่ออมแรง ร่างทั้งร่างโยกไหวไปด้านหน้าไม่หยุด ขาอีกข้างที่วางไว้บนชั้นหนังสือก็เกร็ง ปลายเท้าจิกลงจนเจ็บที่ปลายนิ้ว

มาร์คยังคงขยับสะโพกเข้าออก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกังวาลไปทั้งโซน มือสองข้างบีบขยำที่ก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองข้างของน้องจนขึ้นรอยแดงก่อนจะตีลงไปเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว ผิวของน้องเนียนไปทั้งตัวยันแก้มก้น และมันก็เหมาะกับการสร้างรอยทิ้งไว้

ความเสียวซ่านไหลวนไปทั้งร่างก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวไปรอที่ส่วนปลาย มาร์คกัดปากครางอย่างสุขสม จับใบหน้าหวานให้หันมารับจูบหวานๆ จากเขา

พั่บๆๆๆ พั่บ!

“มะไม่ไหว อ๊ะ อ๊า!! อื้ออ!!!” แบมแบมกระตุกเกร็งไปทั้งตัวเมื่อปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มถุงยาง ร่างบอบบางที่กำลังจะทรุดลงพื้นก็ถูกรวบไปไว้ในอ้อมกอด ตัวของแบมแบมแอ่นไปด้านหลัง จุกนมชมพูถูกปลายนิ้วสะกิดถี่ๆ เป็นจังหวะเดียวกับแรงกระแทกที่สะโพก

“สุดยอด จะถึงแล้ว พี่ขอปล่อยในนะ” มาร์คกระซิบบอกเมื่อรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กำลังมากองรวมกันที่ปลายแก่นกาย

“ไม่ ไม่นะ อ๊า!!” แบมแบมส่ายหน้าปฏิเสธแต่ไม่ทันเมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่กระจายจนเต็มอยู่ภายใน

“อ๊า!! ซี๊ดดด แบมแบม อื้มมม” มาร์คขยับเข้าออกอีกหลายครั้งเพื่อรีดเอาน้ำรักของตนออกมาให้หมด ใบหน้าคมเงยมองเพดานก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อความสุขที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนกำลังโอบล้อมไปรอบๆ ตัว

เจอจริงๆ แล้วนะ ไม่เปลี่ยนใจแล้ว

ฮวบ!

“แบม!” มาร์คตกใจที่จู่ๆ ร่างของแบมแบมก็โถมเข้ามาพิงเข้าไว้ทั้งตัว ร่างของน้องหมดแรงและอ่อนปวกเปียก ดวงตากลมสวยที่เคยถูกซ่อนเอาไว้ด้วยแว่นสายตาอันใหญ่ปิดสนิท

มาร์คถอดความเป็นชายออกจากช่องทางรัก ก่อนจะมองน้ำรักของตนเองที่ไหลหยดลงสู่พื้นไม้ของห้องสมุดแห่งนี้

เวรเอ้ย...

             ฝากกลับไปคอมเม้นนิยายในเว็บเด็กดีให้ทีนะคะ หลังจากอ่านเสร็จ

             https://writer.dek-d.com/nanpopula/writer/view.php?id=1769332

            หรือไปสกรีมแท็กในทวิตเตอร์ก็ได้ค่า @NanYR411

            #ความต้องการคุณสูง