[MB] GRADE A+ : 1 - cut
GRADE A+ : cut 1
#หลักสูตรเร่งรักมบ
ชิท!
“...ชอบที่คุณไม่ง่าย อะไรที่ได้ยากๆ มันก็มักจะเร้าใจจริงๆ นั่นแหละ”
“ทำ ทำอะไร”
แบมแบมถดกายหนีเมื่อคนตรงหน้าตามลงมาคร่อมทับหน้าขาเขาไว้ จ้องมองไปที่เข็มขัดหนังเส้นใหญ่ในมือก็พอจะเดาได้ว่ามันจะถูกใช้ทำอะไรต่อไป พยายามเคลื่อนตัวหนีแต่ดูเหมือนจะหนีไม่พ้นเมื่อโดนทับไว้อยู่แบบนี้ บนโซฟาที่แสนแคบแต่กลับมีคนสองคนเบียดกันอยู่ไม่ได้เป็นภาพที่น่าดูเลยสักนิด
“มัดคุณไว้ เพราะถ้าจู่ๆ คุณดื้อดึงจนหนีไป ผมคงแย่...”
พรึ่บ!
“อะ อาจารย์!”
มาร์คใช้เวลาไม่นานในการรวบข้อมือทั้งสองข้างของแบมแบมมามัดไว้ด้วยกันด้วยเข็มขัดหนังของตน เสียงผิวเนื้อเสียดสีกับผิวของหนังเข็มขัดดังจนเข็ดฟันแต่กลับไม่มีใครคิดจะสนใจ
พยศแบบนี้ มาร์คชอบจริงๆ นั่นแหละ
“ไม่เอาแล้ว ปล่อย ปล่อยนะ ปล่อย!! อื้ออ!!!” แบมแบมที่ไม่ได้คาดคิดว่าจะต้องมาถูกมัดด้วยเงื่อนตายอย่างที่โดนอยู่ตอนนี้ก็เริ่มดีดดิ้นและกรีดร้อง หวังไว้ว่าให้แจ็คสันยังอยู่หน้าห้อง ขอให้มันอยู่ที่เดิมแต่ดูจากเสียงของเขาที่ตะโกนออกไปแต่ยังไร้การตอบอะไรกลับมานั้นให้เดาคือแจ็คสันคงหนีไปที่อื่นแล้วอย่างแน่นอน
ไอ้เวน! บอกให้เฝ้ากูไงวะ!
“จุ๊ๆๆ เด็กดี”
“ปล่อยผม!! อาจารย์ปล่อย! ปล่อยอาจา! อื้ออ”
เพราะเสียงดังเกินไปจึงกลัวว่าคนข้างนอกจะเข้ามาได้ยิน เนคไทราคาหลายพันบาทจึงถูกปลดออกจากคออย่างรวดเร็วก่อนจะจับยัดใส่เข้าไปในปากอิ่มที่กำลังตะโกนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ตาโตๆ นั่นเบิกกว้างกว่าเดิมก่อนจะเริ่มยกเท้าขึ้นถีบไปมา
“อ่อย!!”
“ถ้าคุณไม่ดื้อกับผม ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรรุนแรง”
แบมแบมไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำตามสัญญาได้จริง เพราะแค่เริ่มต้นข้อมือก็ถูกมัดด้วยเข็มขัดแล้วไหนจะถูกเอาเนคไทยัดเข้ามาในปากตอนเผลออีก ตั้งใจว่าจะหนีแต่เพราะแรงบีบที่ช่วงเอวกับต้นขาก็ทำให้เจ็บจนต้องกลับมาคิดใหม่ว่า
หรือจะยอมๆ ไป เผื่อฟิน ก็วินๆ ทั้งคู่
ก็เหี้ยแล้ว!!
“เอ็บ! อ๋มเอ็บ!”
ร้องออกไปด้วยความลำบากทั้งที่ตาเริ่มแดง มองคนที่นั่งทับอยู่ด้านบนด้วยแววตาตื่นตระหนกและหวาดกลัว กลัวที่หมายถึงกลัวคนตรงหน้าไม่ใช่กลัวที่จะมีเซ็กส์กับผู้ชาย!
ความพร้อมที่สั่งสมมาหายไปกับอากาศภายในห้อง ตอนนี้ไม่พร้อม เขาไม่พร้อม ไม่อยากแก้เกรดแล้ว!
เวนเอ้ย!
“อื้อ!!”
“คุณตัวเล็กกว่าที่ผมคิดไว้”
มาร์คใช้ฝ่ามือลากไล้ไปตามลำตัวโดยเน้นสัมผัสที่ส่วนโค้งเว้าเกินกว่าจะเป็นร่างกายของชายชาตรี ร่างบอบบางที่พยศและดีดดิ้นก็อ่อนแรงลงเป็นบิดเร้า ใบหน้าขาวเริ่มบูดเบี้ยวเมื่อเขาลองแตะลงไปซ้ำๆ ที่ตุ่มไต
ร่างกายนี้...เขาให้ผ่าน
“อื้อ อื้อ อะ อา...” แบมแบมรู้สึกทนไม่ไหวกับสิ่งที่กำลังเผชิญ เมื่อหนึ่งนาทีก่อนเขารู้สึกกลัวแทบตาย แต่ในวินาทีนี้กลับวูบวาบจนเผลอส่งเสียงคราง แค่แตะ แค่ลูบเพียงนิดเดียวเท่านั้นกลับทำให้รู้สึกไปทั่วทั้งร่างได้
น่ากลัวจริงๆ ด้วย....
“บอกแล้วไงคุณนักศึกษา ถ้าทำให้ผมถูกใจ ผมจะให้เกรดตามที่คุณต้องการ” เสียงนุ่มทุ้มก้มลงกระซิบที่ข้างหู
แบมแบมมองคนตรงหน้าด้วยดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำใสๆ ความกลัวยังไม่จางหายแต่เขาก็โดนความจริงกระแทกใส่หัวกลับมาว่า...เขาเป็นคนตกลงยินยอมเอง เพราะอยากเปลี่ยนดำเป็นขาว เปลี่ยนเอฟเป็นเกรดอื่นจึงทำให้เขาต้องมานอนทอดร่างอยู่บนโซฟาตัวนี้
ก็ทำตัวเองทั้งนั้น
จะมาบอกว่ากลัวและอยากจะหนีไปก็คงไม่ทัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ...
ถ้าไม่ใช่เพราะลุงกับป้าที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กยื่นคำขาดว่าต้องเรียนให้จบภายในสี่ปีไม่อย่างนั้นจะทำการตัดหางปล่อยวัดแล้วล่ะก็ คนอย่างเขาก็คงจะไม่มีวันก้าวเท้าเข้าห้องพักอาจารย์มาร์คคนนี้เป็นแน่ เพราะถึงอย่างไรศักดิ์ศรีที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญสักเท่าไหร่ เขาก็ยังอยากให้หลงเหลือมันไว้กับตัวบ้างอยู่ดี
เขาไม่ซีเรียสหากจะต้องใช้ช่วงล่างแลกเกรดให้ได้มา อย่างที่บอกว่าเตรียมใจมาพร้อมพอสมควร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับเขาก็ได้ไง! ยอมให้เอาตูด ไม่ได้ยอมให้มัดมืออุดปากทำเหมือนในหนังเอ็กซ์ที่มีพระเอกซาดิสๆ แบบนี้ไงเล่า!!
นี่มันหนัง GV แล้วโว้ย!!
กริ๊ก!
“อื้ออ อาอาน!”
เสียงหวานถูกเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก ริมฝีปากบวมแดงเพราะเนคไทที่อยู่ในปากของเขา ข้อมือทั้งสองข้างพยายามกระตุกเพื่อแยกออกจากกันแต่ไม่เป็นผล ร่างบางเริ่มพยศอีกครั้งหลังจากสติกลับมาเพราะอีกฝ่ายยอมละมือออกไปจากร่างกาย
ไอ้อาจารย์เหี้ยนี่!
“เด็กดี...จุ๊ๆ ถ้าดิ้นแรงมากๆ คุณจะเจ็บนะ”
แบมแบมอยากจะตะโกนออกไปเหลือเกินว่าถึงกูไม่ดิ้นกูก็เจ็บ เพราะมึงนั่งทับขากูอยู่ แต่เพราะปากน้อยๆ นั้นพูดไม่ได้เลยได้แต่มองค้อนประหลับประเหลือกส่งไปให้ นึกโทษไปถึงไอ้แจ็คสันที่ทิ้งกูไว้กับแมวทั้งๆ ที่สั่งไว้แล้วว่าให้อยู่หน้าห้องรอกู...
ไอ้เพื่อนก็เหี้ย
“ผิวลื่น...”
“อื้อ!!!”
แม่งเอ้ยยย มันล้วงเข้ามาในกางเกงแล้วโว้ยยย!!!
“อันเล็กพอดีมือผม แต่ของผมคงไม่พอดีมือคุณ คงไม่ว่ากันนะ” อาจารย์ประจำวิชาภาษาอังกฤษเอ่ยเสียงนุ่มทุ้มกับคนเป็นลูกศิษย์ที่บัดนี้นอนทอดร่างอย่างยอมแพ้อยู่บนโซฟาหนังเนื้อดี และแน่นอนว่าคนอย่างมาร์คไม่ใช่คนพูดลอยๆ
มืออีกข้างที่ว่างเลื่อนลงไปปลดตะขอกางเกงของตนก่อนจะรูดมันลงจนส่วนที่แข็งขืนเด้งชี้หน้าคนที่กำลังนอนทำตาโต
แบมแบมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นเจ้าสิ่งนั้น
ตายแน่ๆ กูตายแน่
กำลังชั่งใจเลยว่าระหว่างโดนลุงกับป้าตีที่โดนไทร์กับโดนไอ้เจ้าสิ่งนี้ยัดเข้าไปข้างในก้นอันไหนมันจะเจ็บกว่ากัน
“ไม่ต้องตกใจหรอก ผมจะให้เวลาคุณทำความคุ้นเคยกับมัน”
แบมแบมคิดว่าตัวเองไม่ได้อยากรู้จักเจ้ามังกรยักษ์ตัวใหญ่อะไรขนาดนั้น อยากบอกให้เอามันออกไปไกลๆ แต่ทำไม่ได้ไง จนมือที่ถูกมัดติดกันถูกอาจารย์เอื้อมมาจับแล้วพาไปสัมผัสลงบนมังกรตัวเขื่อง
ร้อนมากแถมยังผงกหัวสู้ ขู่เก่ง!
“ทักทายมันสิ มันยังไม่พร้อมเท่าไหร่” มาร์คยืดตัวขึ้นนิดหน่อยก่อนจะขยับจากนั่งทับตรงหน้าขาไปนั่งทับที่ช่วงกลางลำตัวของนักศึกษาแบมแบม เขาไล่ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกในขณะที่ปล่อยให้มือบางทั้งสองข้างทักทายกับลูกชายของตนไปเรื่อยๆ
รู้สึกดีมาก มันดีมากๆ
“อื้ม...นั่นแหละ”
“อึก..”
ร่างสูงที่รู้สึกร้อนไปทั้งกายหยุดการกระทำของมือคู่นั้น ลุกขึ้นยืนข้างโซฟาก่อนจะมองคนที่นอนทอดร่างอยู่บนนั้นชัดๆ อีกครั้ง
คนตรงหน้ามีร่างกายแบบผู้ชายตัวเล็กทั่วไป ผิวไม่ได้ขาวจัดแต่กลับดึงดูดสายตาได้อย่างน่าประหลาด ไม่รอให้เวลาเดินไปอย่างเปล่าประโยชน์ มาร์คก็จัดการลอกคราบคนที่นอนอยู่บนโซฟา กางเกงแสล็คสีดำถูกปลดออกพร้อมชั้นใน ก่อนที่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางจะถูกปลดกระดุมจนครบทุกเม็ดและดึงมันไปกองไว้ตรงข้อศอก
มาร์คยืนมองผลงานชิ้นเอกด้วยสายตาสื่อความหมาย ทั้งหมดที่ได้เห็นในตอนนี้ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคอติดๆ กัน ร่างสูงรีบพาตัวเองกลับขึ้นไปคร่อมทับที่ด้านบนและขาเรียวทั้งสองข้างก็ถูกจับให้ตั้งชัน
ดีจริงๆ....
แบมแบมรู้สึกเย็นและวูบโหวงที่ช่วงล่างเมื่อไร้อาภรณ์ปกคลุมร่างกายผิดกับอีกฝ่ายที่ยังสวมเสื้อไว้ติดตัวมีแค่กางเกงกับชั้นในที่ถูกถอดออกไปเหมือนกันกับเขา ฝ่ามือร้อนเริ่มลากไล้ไปตามผิวกายอีกครั้ง ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ทำให้เขาหายร้อนได้เลย
“อื้อ...”
แบมแบมขมิบที่ช่องทางด้านหลังด้วยความตกใจเมื่อเจ้ามังกรที่เขาได้มีโอกาสทักทายนั้นสัมผัสโดน
พูดตรงๆ แบบไม่อายเลยคือ ตอนนี้เสียวมาก
อาจารย์คนนี้เก่งเกินไปทั้งภาษาอังกฤษและกิจกรรมเรียกเหงื่อ
“เรามีเวลาไม่เยอะ เพราะผมมีสอนตอนสี่โมง”
“อื้ออ” แบมแบมเอียงคอยอมให้อีกฝ่ายทิ้งสัมผัสไว้ตามจุดต่างๆ เหนื่อยจะห้ามหรือขัดขืนอีกต่อไป
แผ่นอกบางถูกดูดกิน ปลายลิ้นละเลงรัวก่อนจะขบกัดสลับกับบีบขยี้จนขึ้นสีแดงจัด ร่างบอบบางที่เกือบเปลือยกระตุกเกร็งอย่างเสียวซ่าน ด้านบนเจอศึกหนักยังไม่พอ ด้านล่างก็ถูกเจ้ามังกรแวะมาทักทายถึงปากทางเข้าย้ำๆ
ไม่ไหวแล้ว
“เพราะฉะนั้น ผมจะแก้ตัวในครั้งหน้า ผมสัญญาจะเบิกทางให้ อื้ออออ”
“อื้อ!!!! เอ็บ! อ๋มเอ็บ!!! เอาออกไอ ออกไอ!!!!”
แบมแบมร้องไห้ทันทีที่ถูกความเป็นชายรุกล้ำเข้ามาด้านในโดยไม่เบิกทางและไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ความเจ็บที่เจอในตอนนี้มันหนักที่สุดในชีวิตของกันต์พิมุกเลยด้วยซ้ำ เจ็บกว่าตอนที่โดนหมาคณะกัดหรือโดนมีดบาดตอนทำกับข้าวกินเองครั้งแรก รับรู้ได้ถึงบาดแผลที่ฉีกขาดจากการสอดใส่ ความเสียวที่ถูกสร้างมาก่อนหน้านี้ก็หายไปจนหมดเหลือแต่ความเจ็บปวดรวดร้าวและรู้สึกทรมาน
เจ็บเหมือนร่างแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ไม่เห็นจะฟินเหมือนที่พี่พรกับคนอื่นเล่าให้ฟังเลยอ่ะ โว้ย!!
กูเจ็บ!!!
“ซี๊ดดด อ่า...ตอดผมให้แรงกว่านี้อีกสิ แน่นชะมัด อื้มม”
แบมแบมใช้มือที่ถูกมัดติดกันดันอกคนบนร่างให้ถอยห่างออกไป ทั้งผลักและทุบตีแต่เหมือนจะไม่สะเทือนเลยสักนิด ทุกการขยับที่ทำให้เจ้ามังกรยักษ์มันเข้าไปได้ลึกขึ้นคือความทรมานอย่างแท้จริง น้ำตายังคงไหลลงมาที่ข้างแก้ม
“อึกๆ เอ็บ...เอ็บ...อึก”
“อ่า....”
สุดท้ายเมื่อผลักไสไม่ได้เลยเปลี่ยนเป็นโอบเข้าที่รอบคอและจิกเล็บเข้าที่ผิวเนื้อเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้สมกับที่เขาต้องเจ็บ พยายามดึงคอเสื้อออกกว้างๆ จะได้ง่ายต่อการสร้างแผล
ถ้ากูเจ็บ มึงก็ต้องเจ็บด้วย!
“ซี๊ดดด ผมเจ็บนะ” มาร์คก้มลงมองคนใต้ร่างที่ตาแดงก่ำ อีกฝ่ายตั้งใจจิกและหยิกที่หลังคอเขา พยายามใช้นิ้วที่มีเล็บสั้นกุดขูดแรงๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเอ็นดู
ยิ่งทำแบบนี้เขายิ่งอยาก ‘กระแทก’
“อึก..”
“แต่ไม่เป็นไร คุณจะข่วนผมทั้งตัวก็ได้ แลกกัน อื้อ”
“อื้อ!! อื้อๆๆๆ เอ็บ! อื้ออ!”
แบมแบมหลับตาแน่นเมื่อส่วนล่างเริ่มขยับเข้าออก ช่องทางโดนเสียดสีจนรู้สึกแสบ จากที่จิกเล็บอยู่หลังคอก็เปลี่ยนมาโอบเอาไว้แน่น ตัวของคนที่อยู่ด้านบนถูกดึงลงมา จนร่างกายของคนทั้งคู่แนบชิดกัน
มาร์คบีบขยำที่ก้อนซาลาเปาเต็มสองมือ ลูบไล้เพื่อสร้างอารมณ์ให้คนใต้ร่าง เลื่อนมือกลับขึ้นมาสะกิดที่ตุ่มไตจนมันแข็งสู้มือ ก้มลงจูบที่แก้มและเลื่อนไปจนทั่วใบหน้าจบท้ายที่ปากอิ่ม จนเมื่อพอใจจึงยืดตัวขึ้นหลังตรง ช้อนแขนเข้าใต้ขาพับและจับมาวาดพาดไว้บนไหล่
ปึกๆๆ
พั่บ!! พั่บๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นตามความรุนแรงและการขยับของสะโพกสอบ คนเป็นอาจารย์เอื้อมมือไปดึงเนคไทออกจากปากอิ่มของลูกศิษย์ก่อนจะโยนมันทิ้งไป
“อ่า..อ่ะๆ แรงไป บะ เบาหน่อย อื้อ” พอปากเป็นอิสระก็รีบร้องห้ามเสียงดัง
“ฮึ่มมม มม”
“อื้อออ อ่า....” แบมแบมถูกถูกอีกฝ่ายโน้มตัวลงมาปิดปากด้วยอวัยวะส่วนเดียวกัน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าในโพรงปาก แขนที่คล้องอยู่รอบคอกระชับแน่นกว่าเดิม
ร่างกายของคนทั้งคู่เริ่มเบียดเสียดสีกันและแนบสนิทจนอากาศไม่สามารถลอดผ่านได้ เสื้อเชิ้ตบนตัวของอาจารย์ถูกปลดออกและโยนทิ้งไปด้วยมือคู่ที่ถูกมัดติดไว้ ริมฝีปากยังคลอเคลียกันไม่ห่าง ร่างสูงพรมจูบไปทั่วใบหน้าในขณะที่ช่วงล่างก็เริ่มกระแทกกระทั้นด้วยแรงที่มากขึ้น
ความเจ็บปวดที่รู้สึกในตอนแรกของชีวิตกันต์พิมุกก็หายไป เหลือแต่ความเสียวซ่านเหมือนที่ใครๆ หลายคนเคลมไว้จริงๆ
คนพวกนั้นพูดจริงด้วย...เสียวจนจะตาย เสียวมาก!
“อะ อาจารย์ อ่า...ซี๊ดด”
“ใกล้แล้ว อื้ออ ผมจะ...อ่า...”
ไม่นานคนทั้งคู่ก็ปลดปล่อย แบมแบมปล่อยออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องส่วนคนที่ค้างไว้ด้านในก็ฉีดพ่นจนหมด มีบางส่วนไหลทะลักออกมาด้านนอก น้ำสีขาวหยดลงบนโซฟาจนเป็นดวงๆ
“แฮ่กๆๆ”
“แฮ่กๆ ดีมาก เด็กดี....”
แบมแบมเบ้หน้าเมื่อเจ้ามังกรค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากถ้ำ นอนระทดระทวยไม่มีเรี่ยวแรงอยู่ท่าเดิม ขาสองข้างตกลงมาข้างตัวเมื่อคนที่ทับอยู่ด้านบนเคลื่อนกายออกไปยืนอยู่ข้างโซฟาแทน ร่างบางมองตามทุกอิริยาบถของอีกฝ่ายก่อนจะหน้าแดงก่ำ
เดินโทงๆ โดยที่เจ้ามังกรยังมีขนาดโตเต็มวัยไปรอบๆ ห้องเพื่อหากระดาษทิชชู่
แม่งคนเรา...ต้องน่าไม่อายได้ขนาดไหนวะ!
ฝากกลับไปคอมเม้นนิยายในเว็บเด็กดีให้ทีนะคะ หลังจากอ่านเสร็จ
หรือไปสกรีมแท็กในทวิตเตอร์ก็ได้ค่า @NanYR411
#หลักสูตรเร่งรักมบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น