[MB] LUST : 9 - cut

LUST ความต้องการคุณสูง : 9

            มาร์คกำลังนอนเสียสติโดยที่มือก็กอบกุมส่วนล่างของตัวเองแน่น เสียงหวานๆ ที่บอกกับเขาว่าจะช่วยทุกอย่างนั้นทำให้เขาแทบบ้า จดจ้องคนที่อยู่ในจอซึ่งตอนนี้กำลังขยับเขยื้อนตัวไปมา อยากโทษอินเตอร์เน็ตที่ช้าจนทำให้ภาพค้างแต่อีกใจก็บอกว่าดีแล้ว...

            ภาพที่ค้างมันเป็นภาพของน้องที่เสื้อนอนเปิดออกจนเห็นเม็ดทับทิม

            ...อยากดูดนม

            “แบม เรียกชื่อพี่ได้ไหม พี่อยากได้ยินเสียง” มาร์คบอกกับคนในสายก่อนจะเอื้อมมือเอาโทรศัพท์ไปวางพิงไว้กับหมอนใบข้างๆ ตัวด้วยความเร็ว ร่างสูงรีบชักมือกลับมาเพื่อถอดเสื้อและกางเกงของตนเองทิ้งไป

            มันร้อนไปหมด...

            เหงื่อเม็ดใหญ่เริ่มไหลซึมไปทั่วกรอบหน้าและลำตัว

            [พี่มาร์ค...]

            “อื้มมม”

            ทันทีที่ชั้นในถูกถอดออกแก่นกายที่ถูกกดทับก็เด้งผึง ผงาดความเป็นชายให้โลกรู้ แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าคนที่อยากให้เห็นกลับไม่อยู่ด้วยกันที่นี่ ร่างสูงเบนสายตาหันไปมองมือถือที่วางอยู่ข้างๆ ก็พบว่าภาพกลับมาเคลื่อนไหวดังเดิม

            สิ่งที่กระแทกตาคือกระดุมเสื้อของน้องที่ถูกปลดเพิ่มจนสาบเสื้อแยกออกจากกัน

            และใช่...

            [พี่มาร์ค แบมคิดถึง...] แบมแบมพูดตอบกลับเสียงเบาในขณะที่ใบหน้านั้นขึ้นสีแดง คนที่มองอยู่ฝั่งนี้แอบลอบกลืนน้ำไปแล้วถึงสามครั้ง มาร์คไม่สามารถส่งเสียงใดๆ ออกมาได้และเช่นกันสายตาของเขายังคงไว้ที่หน้าจอ

            น้องค่อยๆ รูดชั้นในออกไปตามเรียวขาก่อนจะถูกดึงออกจากปลายเท้าแล้วโยนมันทิ้งไปที่ข้างเตียง

            ...อยู่บนเตียงนอนในคอนโดของเขา

            “ชิท!” มาร์คสบถก่อนจะเบนเสยตาไปมองตรงอื่น เขาหลับตาลงเมื่อมีอะไรบางอย่างแล่นเข้าสู่สมอง

            ภาพที่เราสองคนร่วมรักกันอย่างเผ็ดร้อนบนเตียงขนาดใหญ่ถูกจุดขึ้นมาในหัว จิตใต้สำนึกมันจำได้หมดว่าน้องจะมีท่าทางและร้องเสียงแบบไหนหากเขาใช้ปากแตะลงไปที่ลำคอ แผ่นอก แอ่งสะดือ และแก่นกายเล็กที่ชูชัน

            จินตนาการสำคัญกว่าความรู้...

            ใช่..จินตนาการกำลังฆ่าเขาให้ตายด้วย

            “อื้มม พี่ก็คิดถึงครับ แบมทำไมถึง...” แม้จะอยากจนแทบบ้าแต่ก็ยังสงสัยกับการแสดงออกของน้องในครั้งนี้จนยอมปล่อยผ่านไปไม่ได้ มือข้างที่ว่างเริ่มชักรูดแก่นกายในขณะที่หันกลับมามองอีกฝ่ายซึ่งอยู่ในสภาพที่เกือบจะเปล่าเปลือย

            เรียวขาขาวยังเบียดเสียดสีกันและสิ่งที่เด่นชัดก็คงเป็นช่วงกลางลำตัวที่เริ่มตั้งตรงและส่วนหัวก็เป็นสีชมพู

            ภาพที่เจ้าสิ่งนั้นถูกส่งเข้าปากของเขาก็ฉายวับขึ้นมา

            [อย่าถาม ฮื่อ อย่าถามนะ! แบมก็แค่ บะ แบมก็แค่...]

            แบมแบมเปลี่ยนท่าจากนอนตะแคงหันหน้าเข้ากล้องมาเป็นนอนขดตัวแล้วเอาหน้าซุกเข้ากับหัวเข่า เข้าใจคำถามและรู้คำตอบเพียงแต่เขินอายเกินกว่าจะบอกออกไปตรงๆ ลำพังที่ต้องพูดคำว่าคิดถึงย้ำไปย้ำมาก็กินพลังไปมากเหลือเกินแล้ว

            หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นโครมคราม

ส่วนไอ้ท่าทางที่ขดตัวเป็นก้อนกลมๆ ก็ทำให้คนมองรู้สึกเอ็นดูจนอยากจับมาฟัดหากว่าอยู่ใกล้ๆ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังอยากฟัง

“ทำไมครับ บอกพี่ที...”

[บะ แบม แบมกลัวพี่ไปมีคนอื่น....ฮื่อ พี่จะต้องไปหาคนอื่นแน่ๆ...] แบมแบมยอมคลายตัวออกจากการเป็นก้อน จ้องตอบกลับมาผ่านกล้องมือถือตัวจิ๋ว แม้จะอายแสนอายแต่ก็ไม่อยากโกหก มีน้ำใสๆ มาคลอที่ดวงตา เมื่อคิดไปล่วงหน้าถึงตอนที่พี่มาร์คจะแอบออกไปหาใครต่อใคร

“…..”

[แบมอยากช่วยพี่มาร์ค เพราะแบมกลัว กลัวว่าพี่จะเหงาแล้วจะออกไปหาคนอื่นข้างนอก]

คำตอบของน้องก็ทำเอามาร์คนิ่งค้าง มือที่ขยับขึ้นลงที่ลำตัวตรงกลางก็พลันหยุดลงเช่นเดียวกัน ก้อนเนื้อในอกมันเต้นแรงกว่าตอนที่ได้เห็นน้องแก้ผ้า จู่ๆ มุมปากก็ยิ้มขึ้นมาอย่างคนที่กำลังรู้สึกดี เขาชอบที่น้องได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาให้เขาฟัง

เอาเข้าจริงเขาก็ชอบทุกอย่างที่เป็นน้อง....

“อย่ากลัว พี่ไม่มีทางคนอื่น ต่อให้ไม่มีแบมอยู่กับพี่ที่นี่ พี่ก็จะไม่ไปหาคนอื่น โอเคไหม”

[สัญญานะ...]

“หึหึ สัญญา ให้ตายเถอะ ไม่ได้ตั้งใจยั่วพี่ใช่ไหมเนี่ย!”

[…..]

มาร์คขบกรามแน่นจนขึ้นสันเมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มหวานส่งมาให้ ไอ้ทรงผมสีแดงๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็มองว่ามันทำให้น้องดูน่ารักดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้มันกลับทำให้น้องดูเซ็กซี่ขึ้นอีกหลายสิบเท่า มือที่หยุดชะงักก็กลับมาขยับขึ้นลงรัวๆ เกร็งหน้าขาเมื่อความรู้สึกเสียววูบวาบกำลังกระจายไปทั่วร่างกาย

จินตนาการกลับมาทำงานอีกครั้ง

“อื้มมม ซี๊ดดด แบม พี่ พี่คิดถึงแบมจัง ถ้าเป็นปากของแบม อื้มมม”

ดวงตาคมหลับแน่น ไม่สนใจภาพจากหน้าจอ ในหัวกำลังคิดว่าถ้าหากสิ่งที่กำลังขยับขึ้นลงตรงแก่นกายของเขาไม่ใช่ฝ่ามือแต่เป็นปากเล็กๆ ที่ชอบเรียกเขาว่าพี่มาร์คด้วยน้ำเสียงออดอ้อนนั่นล่ะจะเป็นอย่างไร

ฝ่ามือเขาไม่มีทางเทียบได้

ยามที่ฟันซี่ขาวเผลอครูดไปตามแนวเส้นเอ็นที่โป่งนูน

ไหนจะปลายลิ้นสีแดงที่ชอบตวัดไล้เลียจากโคนจนถึงปลายเพราะอยากจะเอาใจเขา แม้จะทำด้วยท่าทีงกๆ เงิ่นๆ แต่กลับทำเขาเสียวยิ่งกว่ามือโปรคนไหนๆ ภาพไหนหัวมันไหลมาเป็นฉากๆ ตอนที่น้องดูดกลืนน้องชายเขาเข้าปากจนทิ่มไปถึงคอและแน่นอนว่ามันทำให้น้องสำลักออกมา

ซี๊ดดด ดด เสียว

[อึกๆ พี่มาร์คจ๋า..]

เพราะเสียงเรียกที่หวาดจ๋อยทำให้มาร์คไม่สามารถทนหลับตาโดยทิ้งน้องให้อยู่ในสายเพียงลำพัง ลืมตาขึ้นมองเพดานก่อนจะหันไปมองยังทิศทางของมือถือเครื่องแพงที่ข้างตัว

พรวด!

“ซี๊ดด อ่าห์....ไม่ไหว แบม!”

มาร์คคิดว่าตัวเองได้ยินเสียงน้ำลายพุ่งเป็นเอฟเฟ็กประกอบเหมือนในหนังกับจังหวะเมื่อสักครู่นี้ และสัมผัสได้ถึงเลือดกำเดาที่ไหลจนเต็มจมูก

น้องในสภาพเปลือยเปล่ากำลังลูบไล้ฝ่ามือที่แผ่นอกและลำคอ ใบหน้าหวานหลับพริ้มในขณะที่ริมฝีปากก็ครางเรียกเขาไม่หยุด

ไอ้เหี้ย!

ไม่รู้ว่าจะต้องสบถให้หยาบแค่ไหนถึงจะสาแก่ใจ

“แบมเอานิ้วใส่ปาก คิดซะว่าเรากำลังดูดของพี่...อื้อ” มาร์คเริ่มออกคำสั่งก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อน้องทำตามอย่างว่าง่าย เขาคิดว่าในเวลานี้น้องเองก็คงต้องการเขามากพอๆ กัน

น้องไม่จำเป็นต้องกลัวเขาจะแอบไปหาใคร...

เพราะคงไม่มีใครแทนน้องได้แล้วจริงๆ

[อึกๆ อื้อ อี้!] แบมแบมลืมตามองด้วยสายตาฉ่ำวาว ส่งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าปากเมื่อถูกบงการ จินตนาการตามว่าของที่อยู่ในปากของตนตอนนี้คือบางอย่างที่ใหญ่และร้อนกว่า

และนิ้วนางก็ถูกส่งเข้าปากตามมา

“พี่อยากกินนม อยากดูดนม ซี๊ดด แบม ถ้ารู้สึกคัดตรงหัวนม แบมลองบีบมันดูนะ ทำเหมือนที่พี่เคยทำ นั่นแหละครับ....”

“อื้ออ พี่มาร์ค...”

แบมแบมทำตามที่คนพี่บอก เมื่อใช้มืออีกข้างที่ว่างบีบขยี้ที่เม็ดทับทิมของตนเอง นิ้วทั้งสามในปากยังถูกดูดและรูดเข้าออก ร่างบอบบางดิ้นพล่านไปกับเตียงนอน เรียวขาแยกออกจากกันทีละน้อยเพราะในหัวเอาแต่คิดไปว่ามีคนพี่ที่อยู่ไกลมาแทรกตัวอยู่ตรงกลาง

เนื้อสัมผัสเนื้อ เหงื่อที่ไหลหยดจนเปียกไปทั่วหน้าท้อง และแท่งร้อนที่เสียดสีกับหน้าขา

เสียว...

[อื้ออ อึก]

“ในหัวพี่มันคิดถึงแต่ร่างกายของแบม ตอนที่พี่กำลังกระแทกแก่นกายเข้าไปด้านใน อยากให้แบมมาอยู่ใต้ร่างของพี่ คนดี...”

มาร์คขยับมือให้เร็วขึ้นเมื่อปลายทางใกล้เข้ามาถึงเต็มที มือข้างที่ว่างคว้าเจ้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาถือไว้ก่อนจะจดจ้องเข้าไปบนหน้าจอซึ่งกำลังปรากฏร่างกายของน้องที่กำลังบิดเร่าไปมาจากการเล้าโลมให้ตัวเอง

สวย

น้องในตอนนี้ไม่ใช่แค่น่ารักแต่มันสวยไปหมด...

“แบมค่อยๆ ถอนแก่นกายออกจากปากนะ ตอนนี้พี่กำลังจะสอดใส่ แต่เราต้องเบิกทางก่อน นั่นแหละครับ....อื้มม ส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางนะ”

[พะ พี่จ๋า...พี่มาร์คจ๋า อ่าๆ]

แบมแบมไม่เหลือสติให้คิดไตร่ตรองสิ่งใดอีกแล้ว ดวงตาคู่โตหลับพริ้มปิดกั้นการทำงานโดยสิ้นเชิง แม้บนหน้าจอจะปรากฏภาพเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งคู่ แต่แบมแบมเองคงไม่มีสติพอที่จะหันมองภาพนั้น มีเพียงหูเล็กที่ยังได้ยิน เขาฟังและนำมาทำตามโดยไม่คิดจะห้ามปรามใดๆ

            ปลายนิ้วสอดเข้าที่ช่องทางด้านหลังของตนเองก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ ทีละนิดและค่อยๆ เพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสามตามที่คนพี่บอกทุกอย่าง ขาทั้งสองข้างถูกอ้ากว้างโดยเจ้าของแต่ในหัวกลับคิดไปถึงฝ่ามือคู่ร้อนที่ชอบลูบไล้และผลักมันออกจากกันเพื่อเปิดเผยช่องทาง

            แม้นิ้วมือจะทดแทนสิ่งที่เคยได้รับไม่ได้...

            แต่การที่ได้ยินเสียงพี่มาร์คจนเสมือนว่าเราอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่ได้ทำให้แย่

            [พี่มาร์ค อ่า...เจ็บ อื้ม พี่มาร์ค]

            คนน้องยังขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกถี่ๆ มืออีกข้างที่ว่างก็สอดเข้าใต้ขาพับข้างหนึ่งแล้วยกขึ้นมาจนชิดเข้ากับแผ่นอก สะโพกมนที่สิ่งแปลกปลอมขนาดเล็กขยับเข้าออกอยู่ด้านในส่ายไปมาระรัวด้วยความเสียวซ่าน ปลายทางที่เริ่มเข้ามาใกล้ทำให้ร่างทั้งร่างลอยขึ้นเหนือพื้นเตียง

            สวบๆ สวบ

            “แบม อื้อ ซี๊ดดด ชิท! ไม่ไหว อื้มม พี่ไม่ไหว” มาร์คเองก็ละสายตาออกจากภาพที่หน้าจอ เขาหลับตาลงเพื่อจินตนาการถึงใบหน้าของใครอีกคน

            ร่างบอบบางที่นั่งอยู่ด้านบนและกำลังโยกเอวเป็นจังหวะ ขึ้นและลงสลับกับโยกไปด้านหน้าและเลื่อนกลับไปด้านหลัง

            [ไม่ไหว อื้ออ อ่าๆ พี่จ๋า...ไม่ไหว]

            “ซี๊ดดด อ่า....”

            เสียงครางกระเส่าดังสอดประสานขึ้นพร้อมๆ กันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงเรียกชื่อสลับกับคำว่าพี่จ๋าทำให้น้ำตรงส่วนหัวไหลปริ่มออกมาเยอะขึ้นเพื่อบ่งบอกว่าใกล้ถึงปลายทางเต็มที ขยับฝ่ามือเร็วขึ้นจนเริ่มเคล็ดแต่ยังหยุดไม่ได้

            ตับๆๆ

            “ซี๊ดดด แบมมม อ่า!!!”

            เป็นมาร์คที่ปล่อยออกมาก่อนเป็นคนแรก น้ำสีขาวพุ่งออกมาจากส่วนปลายและเลอะกระจายเต็มที่นอน บางส่วนกระเด็นมาอยู่บนลอนหน้าท้อง เขาใช้นิ้วปาดขึ้นมาดูก่อนจะหันไปหาคนที่อยู่ในจอซึ่งน้องเองก็ขยับนิ้วช้าลงเช่นกัน

            “แบม”

            [แบม อึกๆ แบม เหนื่อย...]

            น้องเองก็ปลดปล่อยออกมาแล้ว น้องถึงทิ้งทั้งร่างกระแทกลงกับเตียงนอน ขาเรียวยืดไปเต็มความยาวก่อนจะถูเบียดกันไปมา มือทั้งสองข้างบีบขยำอยู่ที่ฐานนม

            เขารู้ว่าน้องยังไม่พอ

            เพราะเขาเองก็ยังไม่พอ ไม่มีทาง...ปล่อยด้วยมือแค่รอบเดียวไม่มีทางพอ

            “แบมหมุนสะโพกมาทางกล้องได้ไหม พี่อยากเห็น”

            [พะ พอแล้วได้ไหม]

            มาร์คหลุดยิ้มเมื่อคนที่นอนตาปรือเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ร่างกายขาวเนียนที่เขาเห็นในตอนนี้ช่างเหมาะกับการทำร่องรอยทิ้งไว้บนทุกๆ ตารางนิ้ว สาบานเลยว่าหากเขาได้กลับไทยไป น้องจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน

            แค่คิดถึงตอนนั้น น้องชายก็แข็ง

            “ซี๊ดด พี่อยากกระแทกแบมอีกแล้ว อีกรอบเดียวนะ หันก้นมาทางนี้ทีครับ พี่อยากเห็นจริงๆ”

            [ฮื่อออ แบม แบมไม่ไหว]

            “นะครับ รอบเดียวแล้วจะให้นอน คนดี”

            น้องใช้ศอกยันตัวขึ้น หันหน้ามาทางกล้องพอดีเลยเห็นว่าใบหน้าน่ารักนั้นกำลังงอแง แม้จะทำหน้าเหมือนว่าอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้น้องกำลังคลื่อนย้ายร่างกายให้อยู่ในท่าทางที่เขาต้องการ

            “อ้าขาหน่อย อ่า...”

            [พี่...อึก]

            “คราวนี้พี่จะใช้ปากให้แบมเองนะครับ”

            มาร์ครู้ว่าน้องรู้ว่ามันหมายถึงอะไร เพราะมือบางของอีกฝ่ายค่อยๆ ลากผ่านจากหน้าท้องมาถึงแก่นกายก่อนจะกอบกุมมันไว้และชักรูดขึ้นลง ซึ่งตัวเขาเองก็ขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงในขณะที่มองไปยังภาพนั้นก่อนจะกอบกุมของตัวเองไว้ในมือเช่นเดียวกัน

            [ซี๊ดด ดด ด อ่า....พี่มาร์คเสียว อ่าๆ]

            “ร้องมาดังๆ ร้องอีก เรียกชื่อพี่ อื้มมม”

            [พี่มาร์ค!! อื้มมม]

        

            ฝากกลับไปคอมเม้นนิยายในเว็บเด็กดีให้ทีนะคะ หลังจากอ่านเสร็จ

             https://writer.dek-d.com/nanpopula/writer/view.php?id=1769332

            หรือไปสกรีมแท็กในทวิตเตอร์ก็ได้ค่า @NanYR411

            #ความต้องการคุณสูง