[ M B ] T W I N : 4 - C U T
T W I N : 4 - C U T
“อื้อ!”
ริมฝีปากถูกปิดด้วยส่วนเดียวกันของคนที่ทับอยู่ด้านบน
แบมแบมกำลังอึ้งและตกใจจนทำให้สูญเสียการควบคุมตัวเอง
จากที่ผลักไสก็เปลี่ยนเป็นนอนแข็งทื่อซึ่งเข้าทางคนเมาที่ค่อยๆ บดเบียดร่างกายลงมา
ปลายนิ้วค่อยๆ สอดประสานกันในขณะที่ริมฝีปากยังไม่ละออกไป
รสจูบที่นุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยรสชาติที่ขมปร่าของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กำลังทำให้แบมแบมมึนเมา
ปากอิ่มเริ่มบวมเจ่อเมื่อถูกจูบย้ำๆ ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าหาและเกี่ยวกระหวัด
ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย
“อืมมม ฮึ่มมมมม”
“อ๊ะ!” แบมแบมเผลอร้องครางหลังจากที่ริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่อีกฝ่ายกลับเคลื่อนตัวลงต่ำและขบเม้มยอดอกของตนผ่านเนื้อผ้า
ดูดดุนแรงขึ้นจนรู้สึกสะท้านไปทั้งกาย สติสัมปชัญญะที่คิดว่ามีมากพอกลับค่อยๆ
โดนพรากไปทีละนิดจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
มันต้องไม่ใช่แบบนี้
แบมแบมดิ้นพล่านเมื่อสองมือของตนถูกรวบไว้ด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว
อีกฝ่ายใช้มือที่ว่างเลิกเสื้อนอนของเขาขึ้นมากองไว้ที่ช่วงคอ
ผิวเนื้อกระทบเข้ากับความเย็นของแอร์ทำให้ขนอ่อนลุกชัน
น้ำใสๆ
มาจ่อคลอที่หน่วยตาเมื่อความจริงกระทบเข้าอย่างจังว่า...
“พี่มาร์ค อย่า
อย่าทำ ได้โปรด อ๊า...อ้ะ!”
...ว่าเขาเป็นผู้ชาย
แบมแบมเอ่ยขอร้องคนเมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
พยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากการเกาะกุมแต่เหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไหร่นัก อีกฝ่ายไม่ตอบกลับมาเป็นคำพูดแต่ปฏิเสธด้วยการกระทำที่อุกอาจเพิ่มขึ้น
เมื่อคนเป็นสามีใช้ปลายลิ้นกับยอดอกสีอ่อนที่แข็งขึ้นเป็นไต ลมหายใจร้อนเป่ารดผิวกาย
ทำให้คนที่ได้รับบิดเร่าหลับตาพริ้มและแอ่นอกขึ้นสูงรับสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว
“อืมมมม ฮึ่ม ม”
คนเมาชะงักในชั่ววินาทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความผิดแปลกแตกต่างไปจากทุกครั้ง
ผงกหัวขึ้นมองภาพเบลอจัดตรงหน้าก็เห็นเพียงรอยกุหลาบที่ถูกไว้บนผิวสีน้ำผึ้งสวย
ไม่มีเนิน ไม่มีภูเขาไฟลูกโต สัมผัสราบเรียบยังติดอยู่ที่ริมฝีปากและคงไม่ชัดหากไม่ได้สัมผัสอีกครั้ง
“อ๊ะ! พี่ พี่มาร์ค อ่า..”
ฝ่ามือใหญ่ลูบผ่านหน้าอกที่แบนราบ
ปลายนิ้วสะกิดเข้ากับยอดอกสีหวานอย่างสงสัย เขี่ยเล่นจนมันแข็งสู้มือจึงครอบปากลงไปอีกครั้งหนึ่ง
ถึงจะผิดปกติไปสักหน่อยแต่ในหัวสมองที่เหลือสติอยู่น้อยนิดก็บอกว่าห้ามปล่อยให้หลุดมือไป
อร่อย...อร่อยกว่าเหล้าราคาแพงๆ
พวกนั้น
หอมหวานเหมือนเค้กรสวนิลลา
“อึก..ก”
“อ่า...หอม อืมม
จ๊วบ..บบ”
ร่างบางกัดปากตัวเองแน่นเมื่อริมฝีปากของคนด้านบนยังซุกซนไม่เลิกรา
มือทั้งสองข้างถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วจึงเลื่อนมาเกาะเข้าที่บ่าแกร่งไว้เป็นเชิงห้าม
แม้แรงจะหายไปเยอะแต่ก็ยังขอได้ปฏิเสธออกไป
“อึก..ฮึก”
ใบหน้าของบีบีลอยผ่านเข้ามาในความคิด
หญิงสาวที่กำลังเข้ารับการผ่าตัดดวงตา บีบีที่เป็นเจ้าสาวตัวจริง
บีบีที่ไม่ได้อยู่ที่นี่และใช่ คนๆ นั้นไม่มีทางเป็นเขาได้
“พะ พอ...พี่มาร์ค
อ่า...”
สองมือที่ทั้งดันและทุบตีเริ่มหมดแรงเมื่อโดนฝ่ายนั้นค่อยๆ
เขยิบตัวลงต่ำไปจนถึงแอ่งสะดือไล้เลียอยู่หลายทีทำให้รู้สึกวาบหวิวจนร่างกายอ่อนตาม
สองมือเปลี่ยนมาเป็นขยุ้มกลุ่มผม ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเลื่อนต่ำลงอีกจนถึงส่วนกลางกายที่หลบอยู่ภายในกางเกงนอน
กึก!
“ไม่!” แบมแบมถึงกับเบิกตาโพรง เมื่อมองเห็นท่าทางที่ดูอันตรายจากอีกฝ่าย ใบหน้าของพี่มาร์คอยู่ใกล้กับตรงนั้นของเขา
คนโดนกระทำนอนกัดปากและเอาแต่ส่ายหัวจนผมสะบัดไปมาบนหมอน ตรงนั้นน่ะมันไม่ใช่ที่อีกฝ่ายจะไปสัมผัสได้
...ถึงจะเมาขนาดไหนแต่ก็ไม่ควรสัมผัสโดนมัน
ความกลัวเริ่มเกาะกินหัวใจ
ไม่มีทางเป็นไปได้
พวกเราจะทำแบบนี้กันไม่ได้
แบมแบมมองทุกการกระทำของคนเมาด้วยหัวใจที่เต้นแรง
ทั้งสองคนสบตากันนานหลายวินาทีจนสุดท้ายแบมแบมจึงตัดสินใจที่จะวิ่งหนี
มองเห็นประตูอยู่ห่างออกไปไม่ไกล เพียงแค่ก้าวเท้าออกไปจากห้องนี้
ถ้าเขาทำได้
ความลับจะยังเป็นความลับไปตลอดกาล
ตุบ!
“อ๊ะ!”
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จเพราะคนเมาไม่มีทางยอมให้แบมแบมทำแบบนั้น
“อย่าหนีพี่ อึก
อย่าหนี อื้ออ” มาร์คกระซิบบอกเสียงพร่าที่ข้างใบหูเล็ก มองเห็นเหยื่อกำลังจะหนีไปเลยตะครุบไว้ด้วยสองแขน
ร่างเล็กๆ
ที่นุ่มนิ่มนั้นตกลงบนที่นอนอีกครั้งและครั้งนี้เขาก็เคลื่อนขึ้นมาทับไว้ทั้งตัว
“ไม่ๆๆ ปล่อยนะ ไม่”
แบมแบมพยายามร้องห้ามแต่ไม่เป็นผล
คนเมาไม่ได้ยินเสียงของเขาเลยสักนิด
ยังคงเล่นสนุกอยู่กับร่างกายจนสุดท้ายเสื้อผ้าบนตัวก็หลุดลอยออกไป
“อ่ะ! อ๊า...” แบมแบมร้องเสียงหลงก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาที่ข้างแก้ม
มาร์คใช้เวลาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะตามลงมาสูดดมและฉกชิมผิวเนื้อที่อ่อนนุ่มอีกครั้ง
ทิ้งรอยรักไว้ทุกตารางนิ้วที่เลื่อนริมฝีปากผ่าน มันหวานไปหมดทั้งตัวแม้สัดส่วนจะไม่เหมือนอย่างที่เคยสัมผัสมาก่อนหน้านี้ก็ตาม
ไม่ว่าจะอย่างไรในสมองของคนเมาก็พูดอยู่แค่คำเดียวว่า...
“เป็นของพี่นะ อึก...”
ปล่อยคนนี้ไปไม่ได้อีกแล้ว
“อ๊า! จะ เจ็บ”
แบมแบมเงยหน้าน้ำตาไหลพรากเมื่อช่องทางรักด้านหลังโดนอีกฝ่ายสอดนิ้วมือเข้าไปข้างใน
ผนังอุ่นร้อนตอดรัดสิ่งแปลกปลอมจนขยับแทบไม่ได้ ทุกอย่างดูเก้กังเมื่อในตอนแรกคนเมาพยายามจะสอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางด้านหน้าให้ได้
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อตรงนั้นของผู้หญิงเขาไม่มี
เขาคือแบมแบม
เขาเป็นผู้ชาย!
“อืมมม แน่นจัง”
“ฮึก เจ็บ...”
แต่คงเป็นเพราะสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ทำให้อีกฝ่ายเรียนรู้ที่จะเลื่อนปลายนิ้วไปยังช่องทางด้านหลังแทน
สองมือขยุ้มที่กลุ่มผมของคนเป็นสามีอย่างไร้เรี่ยวแรงจะต้านทาน
เขาห้ามอีกคนไม่ได้เพราะร่างกายไม่เชื่อฟังคำสั่งอีกต่อไปแล้ว
ทุกสัมผัสที่ได้รับมันทำให้สมองเบลอ
จากที่คิดจะผลักไสก็เปลี่ยนเป็นเกาะเกี่ยวแล้วดึงเข้าหา นอนทอดร่างให้อีกฝ่ายเชยชมได้ตามแต่ใจ
แต่ถึงอย่างนั้นความกลัวก็ยังมีเท่าเดิม
กลัวแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วเช่นกัน
“อึก ฮึก เจ็บ...” ความทรมานเกิดขึ้นหลังจากปลายนิ้วทั้งสามถูกดึงออกแล้วแทนด้วยอะไรบางอย่างที่ร้อนรุ่มและมีขนาดใหญ่กว่า
ร่างบอบบางแข็งเกร็งและพยายามที่จะอ้าขาออกให้กว้างขึ้นเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่เจ็บมาก
คนด้านบนเริ่มขยับโยกเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ
“อ่า..ซี๊ดดดด
อย่าเกร็ง อึก”
“ฮึก อ้ะๆ ฮึก ก กก”
จนเมื่อเวลาผ่านไป อาการเครียดเกร็งของช่องทางด้านหลังน้อยลงคนพี่ที่ผ่อนจังหวะขยับเนิบนาบอยู่ด้านบนก็เริ่มขยับเพิ่มแรง
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องกังวาล สองมือยึดสะโพกมนก่อนจะโน้มตัวลงไปด้านหน้าจนขาเรียวสองข้างถูกดันจนชิดหน้าอกของเจ้าของ
ไม่ไหวแล้ว...ขอ
ขอโทษนะ
“อ่า!!!” แบมแบมกรีดร้องเมื่อโดนกระแทกที่จุดเดิมซ้ำๆ รับรู้ได้ถึงส่วนปลายของแก่นกายใหญ่ที่แตะไปถึงจุดเสียวด้านใน
ความเจ็บที่มีถูกแทนทีด้วยความรู้สึกอื่น
“ฮึ่มมมม มมม”
“อ้ะๆๆ”
จ๊วบ บบ
“อืมมม” ริมฝีปากของทั้งคู่เคลื่อนเข้าหากันอีกครั้ง
แลกเปลี่ยนน้ำลายโดยที่ส่วนล่างยังขยับไหวไม่ผ่อนแรง
มาร์คประสานนิ้วเข้ากับนิ้วของแบมแบม
ตรึงไว้อยู่ที่เหนือศีรษะจนเกือบสุดความยาวแขน จนปลายทางเข้ามาใกล้ น้ำใสๆ ไหลออกมาจากส่วนหัวเป็นตัวช่วยหล่อลื่นชั้นดียิ่งทำให้ขยับเข้าออกได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม
และเมื่อเป็นอย่างนั้นสะโพกสอบจึงเพิ่มความเร็ว
“ซี๊ดดดด”
แบมแบมหลับตาเพื่อที่จะได้ไม่เห็นใบหน้าของคนกระทำที่แสดงออกมาอย่างหื่นกระหาย
ยกตัวขึ้นลอยเหนือที่นอนเมื่อความเสียวแล่นวนไปทั่วร่างก่อนจะไปกระจุกอยู่ที่ทางออก
“อ้ะๆๆๆ อ่า!!”
“อืมมมม!!!”
จนสุดท้ายทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน
แบมแบมรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเต็มช่องทางจนบางส่วนไหลย้อนออกมา
ฝากกลับไปคอมเม้นนิยายในเว็บเด็กดีให้ทีนะคะ หลังจากอ่านเสร็จ
หรือไปสกรีมแท็กในทวิตเตอร์ก็ได้ค่า @NanYR411
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น